Kirdemkiedist mun viežžim teejâ já lehâstim tiätumaašin. Mottoom nuorâ almai čokánij ránnjápiävdán skipárijnis já rammuustij, et sun lâi eidu uástám uđđâ čäciputtâl já lâi tiävdám tom. Sun čaittâlškuođij puttâlis, já maht te lâškin: paifakkist mun lijjim čoođâ njuoskâm!
”Tääbbinhân arva”, mun piškádim.
Almaa uđđâ puttâl cirgáttij puoh čaasijd kukkeláá, njuolgist muu aaskan! Almai-riäpu suorgânij jaamâs já áánui addâgâs aainâs-uv čuottii.
Must ij lam maggaargin eeti. Musthân lâi siholdâs fáárust! Koivum tom lavhâstân já koškejim jieččân tego rišo maŋa. Väripihtâseh-uv must lijjii. Toittááhân mun jiem kuássin jođe, jiem uánihâš määđhigin. Kuássin ij elimist tieđe, maht te kiävá. Mun moonnim hiivsigân já mulsum koške pääiđi paijaalsân. Puuvsah lijjii val koškesin. Tastoo mun nutkim njuoskâ pääiđi já siholdâs lastikseehâ siis, mii must meid lâi fáárust vuoijâmmohe várás.
Kuškim maŋa mun moonnim maassâd já juuhim teejâ, mon mun eidu lijjim viežžâm. Almai-riäpu keejâi muu surgâdin, mut mun čielgejim sunjin, et ij must lam eeti. Loppâloopâst muoi povvâstáim ubâ áásán. Ijhân tot lam tađe viärráb ko čääci.
